กลอนวันแม่
A mothers like a ray of sunshine
Whose heart is just pure gold.
A mother beams with happiness
that’ll never grow old.
She’ll stay in my heart forever
As if she were inside
We’ve shared so many things,
We laughed, we smiled, we cried.
I love my mother very much
and still throughout the years
We share the mother daughter love,
and always when I fear,
I know I’ll always have my mother
somewhere very near!
อุ่นไอรักจาก.....แม่
กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่นมือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวันประครองป้องผองภยันอันตราย
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอดที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมายกี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยายฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษาให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญาให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้าต้องการคำปรึกษาหาเหตุผลแล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมนยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง
แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐแม่…เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสองแม่…สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทองเกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่นระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศามือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจาเป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอดที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมายกี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยายฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษาให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญาให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้าต้องการคำปรึกษาหาเหตุผลแล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมนยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง
แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐแม่…เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสองแม่…สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทองเกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่นระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศามือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจาเป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ
ของขวัญจากใจ........ลูก
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น “รัก” บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจเ
ป็นมาลัย “กราบแม่” พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ“หนึ่งหยดน้ำนมมารดา”ทั้งสามภพจบหล้า…หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ “อนันต์”
จึงตั้งมั่น “กตัญญุตา” ตลอดไป
หนึ่งคำ “รัก” ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า… “รักที่หนึ่ง” ของหัวใจ
มิใช่ใคร “ลูก รัก แม่” แน่นิรันดร์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น